Onze eerste reis naar India, we hebben geen idee wat we kunnen verwachten. Om ons heen wordt er gevraagd waar we aan beginnen want het is er vies, je wordt er sowieso ziek en als vrouw wordt je er al snel lastig gevallen. Maar, wij gaan toch. Waarom gaan er anders zoveel mensen heen?
Na onze eerste nacht in Delhi besluiten we gelijk de drukte te trotseren en naar de Spice Bazar te gaan. Ik twijfel wat ik aan moet, het is ruim 36 graden maar wij hebben gehoord dat vrouwen zich moeten bedekken op straat. Ik zie het alleen echt niet zitten om een lange broek aan te trekken met die hitte. Bij ons hostel vraag ik of ik in m’n korte broek de straat op kan. Geen probleem zegt onze gastheer.
Zodra we buiten zijn valt het me op dat er erg gestaard wordt naar ons door de mannen en er meerdere malen bijna iemand z’n nek verrekt. Aangekomen in de Spice Bazar nemen we een fiets-riksja om door de drukte heen te komen. Het valt ons op dat er steeds meer mensen naar ons beginnen te staren en ook beginnen er mannen te roepen. Na een tijdje besef ik pas dat ze het tegen ons hebben en ‘Love you’ roepen! Ik begin me nu toch erg ongemakkelijk te voelen. Ik heb echt niet de benen van een fotomodel en dat broekje is ook geen hotpants… maar dit was misschien toch niet zo’n goed idee.
Onze fiets-riksja stopt voor een stoplicht. Ik zie een aantal mannen met de rug naar ons toe staan en langzaam draait de een na de ander z’n hoofd om. Ze staren me allemaal aan. Ik begin een weeïge geur te ruiken en besef me dan dat we stilstaan voor een openbaar toilet en de heren in kwestie staan te plassen. Het wordt me nu echt teveel, ik stap uit de riksja, zeg tegen de chauffeur dat ik om de hoek wacht en pak vervolgens linea recta een taxi naar het hostel om daar mijn lange broek aan te trekken!